Kom dichter
Alle gedichten ©Griet Decabooter
Niet allemaal autobiografisch
- De lekkerste taart
- Synesthesie
- 't Lucht op
- Lara Croft
- Ijskristallen (oud en nieuw)
- Exuberant gedrag
- senryu (monstersokken)
- Als bomen leren loslaten
- Troosten en plakken
- Freddy
- De nachtmerrie
- De puzzel
- Weet je
- De achterflap
- Oeps
- Licht
- Besparingen
- Twijfelgeval
- Echt
- Lockdown
- Valentijnvlinders
- Wij zijn zee-kliffen
- Praalziek
- De bosrank
- de bovenste plank
- fotogedicht
- Je bent geen mama
- Druppels spellen je naam
- verhuizen
- Je lieve zachte lippen lach
- Collisie
- November (oranje)
Voorlopig niet gepost:
- Turquoise
- Rook
- Anders knopen
- Iconoclasme
- nog wat dat op Azertyfactor staat (soms privé, soms publiek, go ahead and ask)
Eentje uit "Randeevoe" (niet mijn beste)
Synesthesie
Raakt de kleur van drie
Een osmose van
Getuigen en zintuigen
Het twisten
Of we wisten
Dat je je kan prikken
Aan een vierkante vorm
Je je wonde moet likken
En afwijkt van de norm
Dat rood pijnlijk voelt
En het zachte blauw het goed bedoelt
En dan hoor je geel schreeuwen
Dat het blij wil zijn
Erbij wil zijn
Ook wil proeven
Van al het gezucht
Van het romige wit in de lucht.
Lara Croft
Soms ben ik Lara Croft
Dan sla ik spinnen neer
Spring ik van kliffen in een meer
Flik flak dubbele schroef
Een houdgreep en gedaan met de boef
Met een hoge paardenstaart of vlecht
Praat ik niet maar kreun ik
Tijdens het gevecht
Ik zwem en houd mijn adem in
Tot ik je
Voor me
Win
Ijskristallen
Knallen
Tegen het
Glas
Dat ik hef
Op warme
Rijk gevulde
Zielen
Op plakkerig en klef
Ik smak
Een zoen
Als strik op je dak
Ik versier je, vier je
Schenk
Liefde
En bak
Bruisend
De wensen
Voor onderweg
En leg
Me onversneld
Op dat zacht besneeuwde veld
Exuberant gedrag
Tien koffies
Of honderd keuzes, kies
Twintig kinderen die gillen
En ieder zou wat anders willen
Een snelle ochtendrush in dertig minuten
Wat wil je eten, doe je kleren aan, schoenen aan, wat heb je nog nodig aan schoolattributen?
Bijna veertig jaar, drie kinderen klaar en ik bijna gaar
Hé, waar zijn mijn sleutels, zijn ze daar?
Vijftig vragen op een dag
En de draagkracht van slag
Waar is mijn slijpschijf, mijn cirkelzaag, mijn schroevendraaier, jouw vaatborsteltje om pleister weg te schrobben?
Laat je ons toe een momentje te tobben?
Of mag ik even
Buiten in de regen
Mezelf uitwringen
En ze van me afschudden, die stressdingen
Mag ik even heel hard schreeuwen
Zoals een peuter doet, ter imitatie van leeuwen
Mag ik dan voor een seconde of – durf ik het – een hele dag
Gewoon losgaan in exuberant gedrag?
Senryu (monstersokken)
De monstersokken
kleine antislipnoppen
tegen uitschuivers
Kastanjeknikkeren
Als bomen leren loslaten
Om te rusten en daarna met bloemen te praten
Zie dan de kleuren van hun verhaal
Een prachtig geurende taal
Proef hun vruchten als geschenken van het leven
Een gratis gegeven.
Ga als onschuldig klein kind
kastanjeknikkeren
In de wind.
Troosten en plakken
Tussen water zie ik wazig
De kleuren gebarsten, de wereld kwetsbaar glazig
Wat zou ik graag de bol kunnen pakken
Knuffelen, troosten en plakken
De regen laten ruiken
De liefde in duiken
Zoals die droom
Vol aardbeien
en slagroom
of alleen
van de zon
die scheen
terwijl ik weende
toen ze
met warmte en glans
de kleurendans dirigeerde
en alles eerde
dan heerst de rust
als de zon
tranen kust
Freddy
Goeiemorgen, kraaimeneer
Daar ben je weer
Zelfverzekerd strijk je neer
Pronkend met die ene witte veer
Niet te veel brokjes eten van de kat
Misschien word je ongemakkelijk, of zat
Kopje knik naar binnen
Lezen zonder zinnen
Toch niet tam, niet hem
Met zijn kraaienharem
Freddy danst
graag door en voor
De witte veer glanst
In zijn kraaienkoor
De nachtmerrie
Wanneer
Een losgeslagen
Merrie van de nacht
Jouw droom
Jouw rust
Jouw stilte
Onverwacht
Komt binnen gedraafd
Verslaafd
Aan angst
En onschuld
Roep je
Huil je
Schreeuw je
Tot liefde
Alle lawaai
Heeft weggejaagd
En troost
De stilte
Terug binnen draagt
De angst
Die mama
Met knuffels
Heeft weggenomen
Laat je terug dromen
Geborgen
Zonder zorgen
Vrij en kleurrijk
Roep je zacht
Mama,
Niet bang zijn hé
Goedenacht.
15 juli 2023
De puzzel
Eerst de randjes
En de kantjes
Breng dan bezoekjes
aan de hoekjes
Maar loop ze er niet af
De kantjes
Dat is laf
't Zijn vuile bestandjes
Dus neem een koekje
en maak
Wees eerlijk
zonder doekjes
en raak
De wereld aan
Een mooie puzzel
Een beeld
Zonder waan
2/7/2023
Weet je
Een leerling, en 't is geen mop
Stak steeds
Zijn vinger op
Als hij 't moest laten vliegen
Dan wees hij naar de lucht
Na een kleine zucht
En even op zijn stoel te wiegen
Knikte de juf
Ze kende het weetje
Zonder gesnuf
Liep hij naar de gang
en loste de drang
Daar liet hij het vrij
Zijn scheetje
2/7/2023
De achterflap
Ommezwaai
Om - draai
een tipje
naar een tripje
of van de sluier
Ren niet, kuier
Reis
Niet eigenwijs
naar een plaats
en weerkaats
je zijn
in de verhalenlijn
Maak
Of schaak
en verover
of geef je over
en verlies
jezelf
2/7/2023
Oeps
Verbazing
Op zijn gelaat
Betrapt
Op heterdaad
mama...
Mijn poep praat!
2/7/2023
Licht
Soms
Vallen we
Als bladeren
Van bomen
Laten we
Dan dromen
Dat verwondering blijft
Iemand onze kleuren beschrijft
We elkaar
Blijven oprapen
Zonder de ander
Aan te gapen
Laten we blijven hopen
Dat licht het donker kan stropen
Samen zijn we
Ver-licht
Samen zijn we
Ge-dicht
nov. 2020, GD.
Besparingen
Vandaag moet ik besparen
Op de letters
die gevoelens verwoorden op papier
Besparen op de verf
Die kleuren weergeeft van natuur of dier
Besparen op de noten
Die muziek maken en de mensen doen zingen, dansen van plezier
In de schemering van vallende sterren in de nacht
Het zeldzame plaatsje
Waar lichtpollutie dit niet verstoort en braaf zijn beurt afwacht
Herdenk ik het samenzijn in het bos
De lusten voor de zintuigen en de natuurpracht
Als ik het maar vastleggen kon
Verkondigen, stom…
Want ik moet besparen op welk gevoel ik krijg van deze impressies
Besparen op deze remedies tegen depressies
Soms geven sociale en natuurlijke prikkels me manische ideeën
Hoe ik kan vluchten uit de toxische hectiek en het doodschieten van reeën
Het bos vandaag was overvol
De zorgen, de verwachtingen, de prestatiemaatschappij maakt hen horendol
Spelende volwassenen, samen in de natuur
Het bos was vandaag beter dan een detoxkuur
Het genieten van Kunst-een huzarenstukje
Als de makers niet kunnen maken
Een zeldzaam gelukje
Griet Decabooter(n.a.v. het de besparingen in de cultuursector)
Twijfelgeval
Het is een onbepaalde dag
Een twijfelgeval
Onwetend
Of het schijnen of regenen zal
Het is een van-slag-dag
Regenbooggewijs
Verbroken
In duizend kleurschakeringen
Beweringen
Weet de dag of het waaien mag?
Stormen liefst
Hij verliest
Zachte macht
In de kracht van de dag
De onbepaalde dag
Het twijfelgeval.
Echt
Mooi in het midden
Van het artificieel grasperk
Het afgebakend deeltje
Van de overwoekerde tuin
Putte zoonlief uit eigen kracht
Om een boontje
In een putje
Te deponeren
Ondertussen
Verschenen wolken
Voor de getekende zon
Het stofkrijt en het krijtstof
Waaiden welgezind rond
De snoeischaar deed zijn best
Om wilde takken in te tomen
Die hunkerend keken naar de toppen van de bomen
Ook het kruid moest uit
Maar dat lachte me uit
Het krijtstof, het stofkrijt, het kruid, de wilde takken
Het boontje van zoonlief
En zoonlief, mijn boontje
Allemaal eigenzinnig
Allemaal hun eigen weg
Niet berekend, niet recht
Krom,
Nieuwsgierig,
Echt.
Lockdown
De lucht had de kleur van vrijheid
De natuurpracht gaf blijk van grenzeloosheid
Twee latten in poedersuiker
en de wind… duwde ons
Het speelse plezier van een kind
Lachen en pauzeren
Vakantie, amuseren
Heel even
Verlost van de hectiek
Ons leven
Druk en stresserend… ziek
Ziek … melden we ons niet
Wat als…
iemand de zwakheid ziet.
We vergeten pauzeren
Proberen met koffie te trotseren
Nerveus tijdreizen
Anderen aanwijzen
Terugspoelen, doorspoelen
Berekende impulsiviteit
En plots
Bam
De teugels kwijt
De lucht, diepblauw
De wereld in rouw
Wat hebben we gedaan
Was het dweilen met een open kraan?
We waren samen maar alleen
Nu zijn we alleen maar samen
Warmte klinkt door verre ramen
De handrem staat op, een ander perspectief verscheen
Twee latten in poedersuiker
En de wind duwde ons…
Met onze neus op de feiten
Zonder wc papier valt niet te sch…
Sorry, nee
Even serieus nu
De wereld opent ons de ogen
We moeten ons respect verhogen
Niet enkel voor elkaar
Ook voor de natuur, onze planeet, de lucht en alle eenvoud
Echt waar.
28/03/2020
Valentijnvlinders
Speels als kinders
harten en ringen
een lopend vuurtje
het virus begluurt je
betrapt je bent eraan
commerce
het is met je gedaan
een bloem
chocola
aardbeien
en cava
ik zie jouw
kraaienpoten
uit lachen
ontsproten
rimpels van verdriet
gedragen in een levenslied
we zorgen
en zoeken geborgen
onvoorwaardelijk en vertrouwd
niets nieuws maar stokoud
De liefde
14/02/2020
Wij zijn zee-kliffen
Ze houden
Ze houden van
Ze houden elkaar
Vast
Samen
Krachtig
Samen
Prachtig
De storm
Te groot
Kwetsbaar
Ontbloot
Beuken en bonken
Ontwortelde stronken
Gescheurde landtongen
Tot kliffen verdrongen
Zee-kracht
Trekt
Uit alle macht
Uit elkaar gedreven
Aan het water gegeven
Verdriet kan zich een weg banen
een zee van tranen
Het blijkt
Sterker
dan de rots
die ze waren
Kliffen
die naar elkaar staren
Groots en machtig
Toch nietig en aandachtig
Soms
Vallen ze
In stukken
Van één
Geen enkel hart
Is van
Steen
Heb respect
Voor elkaar
Dan is er
Geen gevaar
Voor het verhaal dat je bent
De mens die je
niet
kent
Maar als het wankel wordt,
Stop
Trap er niet op
Trap er niet op.
20/02/2023
Praalziek
Hij staat
Ostentatief
Voor een Oostends statief
Praalziek
Uiterst uniek
Haar wappert
Wat een knapperd
Dat vindt hij zelf
Met stoef bedelf
Ik hem niet
Niemand ziet
Zijn echte ik
Help,
Verstrik
Niet bij vloed,
Noch bij eb
In zijn web
Zie
Je leest
Het is
Een beest
Uit, af
Straf, laf
Punt
.
Hij vindt zich veel
Noemt zich slim
Hij kijkt scheel
Vervaagd geglim
Lege schelp
Hulpeloze welp
Arm dier
Niet rijk,
Niet echt
Land
Kom hier.
(december 2022, teruggevonden in mijn bestanden)
De bosrank
Het waait
Door de bosrank
De wind aait
Witte bloemen als dank
Het regent
Bloemblaadjes tussen gras
Wat betekent
Wat ik tussen lijnen las
Een zacht tapijt
Zomaar op de grond gevallen
Zonder spijt
Heel even te mogen knallen
Het vuur aan de lont
Gevaar, terstond
Maar schoonheid,
Geheid
In bloei of vervallen
Beter streven
Mooier leven
Samen, allen.
Wat een waarde
Heeft de aarde
Stille lippen, gesloten mond
Geheel gegrond
De levensleuze en nijverheid
Ambitieuze bescheidenheid
Van de bovenste plank
Zorgeloos
Of vluchtgedrag
Het maakt boos
Verwenen lach
Hun wereld, alleen
Geen plaats, geween
De kat kroelt
Wat werd bedoeld
Het voelt als stroop
Die valse hoop
Plakkerig maar smerig
Zelf, kleinzerig
De hemel in prijzen
Om te bewijzen
Dat wat je dacht
Beter was dan verwacht
En dan vallen
Van de bovenste plank
Op het achterwerk
God zij dank.
teruggevonden. (2018?)
Per fiets of per trein
Een appel vol venijn
Altijd op reis
Steeds eigenwijs
In het mysterie van het bos
Een enkeling, een boom, het mos
Vluchtig
De koffers gemaakt
Uitreikend
Met het vliegtuig
De wolken geraakt
Stilstaan
alleen
Zonder terugblik
geleerd
Als een kruinige stam
Die de tijd trotseert.
Fotogedicht
Druppels spellen je naam
Tikkend tegen het raam
Spellen druppels je naam
Om drie uur drie die nacht
Luister, je lacht
De geur van ontluikende zomer sluipt de kamer binnen
Ze vertelt en schrijft in melodieuze zinnen
over huizen, kleurrijk geverfd
Knuffels in harten gekerfd
Het geven van een stukje lief
De
gestolen brief
die kwetsende woorden wist
het opklaren van de ochtendmist
Ik hoor de mooiste muziek als ik niets zeg
maar enkel mijn hoofd op je borstkas leg
Je bent geen mama
Omdat je geen dochter hebt
Gebaar
t
de Italiaanse vrouw met veel
furie
Aangewakkerd in mij, jongens
Jongens, jongens…
Drie
Marathons en een sterk verhoogde pijngrens
Verhoogde zorg en ingebouwde telelens
Onvoorwaardelijke
Liefde
Verhief me
Van het oordeel
In die vrouw
Haar hoofd
Of hart
Zit zaagmeel
Of smart
Misschien wil ik eens kijken, in haar ogen, in haar ziel
Lachen, laten voelen, dat het (me) beviel
Dat je niet te kiezen hebt tussen roze en blauw
Ook niet als je stiekem toch dat roze wou
Maar dat, als je echt kijkt
Je kan zien
Dat mijn zijn is verrijkt
Niet met wat ik zogezegd verdien
Maar met trots,
Fierheid,
Groei
En onvoorwaardelijke
Liefde
Voor blauw
mevrouw.
Verhuizen
De geur van olieverf heeft vaak mijn dromen geschilderd.
Onder het als sterrenhemel geverfde plafond stond
Een kast en een bed
Ze zijn weggezet
Uit elkaar gehaald, afgedaald
Verdwaald
In een kringloopwinkel
Waar ze een tweede leven krijgen
Omdat het huis een tweede leven krijgt
Ze bevatten verhalen en rijgen als kralen
De dromen aan elkaar
En ik vaar
Weg van het huis
Mijn rugzak neem ik mee
Met de geur van olieverf
De veel te late avonden voor een kind van tien
De opwinding tijdens een spel monopoly
Het kaarslicht dat ik zie
Doorschemeren op het tafelblad waar de Sint zijn snoepgoed strooide
Het knetteren van de gepofte kastanjes in het haardvuur
Het creëren, het leren, de bewondering en dankbaarheid.
’t Was niet duur
Maar mijn rugzak zit boordevol
Waarde
En niemand kan die stelen
Niemand kan dat stelen
Ik neem hem mee
Samen met jou
En jou
En jou
Het kaarslicht dat ik zie
Doorschemeren op het tafelblad van het nieuwe huis
Waarop ik mijn rugzak leeg strooide
Werpt een warme gloed
De geur van olieverf schildert mijn dromen
Ik stouw de kamer vol
Met jou
En jou
En jou
Onze dreumes vult de ruimte met
I love you!
De warmte zit in huis
Thuis
Je lieve zachte lippen lach
Klaarde me
Op
Een dag
Bewogen
Je rimpels de zee
Ik mocht mee
Deinen, je zeebenen lenen
Schitterend verschenen
Kleine vuurvliegjes in je ogen
Ze smolten de ijskoude
Boter in de pan
Getekend schilderde je dan
met wat sneeuw in april
lekker stil
Om van te houden
Sneeuw
Poedersuiker, dwarrelend
Een zacht, hoopgevend deken
Kinderen, dartelend
Een veelzeggend teken
Warme nabijheid
Ingezette dooi
Voor de beperkte vrijheid
Van de machtige zooi
De verhitte discussies
Uit koude kilte
Zacht verdriet en illusies
De harde afstand en stilte
Kwetsbare naïviteit
In zoete vlokken ten strijd
Tegen groot egoïsme
Gebroken idealisme
Tegen ijzige stilte
Die grootse bomen
Bevriezen
En zilte
Tranen beperkt te stromen
Zachte
Sneeuw
Gebroken
Ijs
Poedersuiker blijft niet plakken
Gehard in de levensreis
Collisie
Onze lippen raakten
En de collisie
Ontstak de lont
Het ontplofte, het rilde
Tot boven en onder
Het kussen en tussen
De zachte tast implodeerde
En verstrengelde
Onze tongen
We likten
Onze wonden
Verbonden
Stonden
We als twee verwarden
Week te verharden
Omdat we in al dat lonken
Teveel verdronken
Geen voorspelling
Een stroomversnelling
Een sprong naar de kant
Met je volle verstand
Terwijl ik
Nog steeds
Meespoel
Met het gevoel
En ik in je
Ver
Water
Val
November
Schreeuwerig venijn
Veel te luid in donkere dagen
Waar we liefst de stilte vragen
De pompoen is doorgezakt
Het lichtje afgezwakt
De grijnzende mond
Een etterende wond
Een druppel spat
Uit elkaar
Wat
Als ik staar
Naar dat blad
Dat onbepaald
Neer dwarrelt
En vertaalt
Wat we voelen
Deze dagen
Wat we bedoelen
Zonder vragen
Als
Het de aarde raakt
Het geval
Het vechten tegen de wind
Heeft gestaakt
Opgaat in alle kleuren
En geuren
Van de grond
Dan wordt zelfs oranje
Zacht
En vallen
Kracht
Lief troostend herfsttapijt
Je schold de hardheid kwijt
Ik hoor ze vallen tussen zacht gefluit
Want
Soms
Is de stilte
Luid